Ucieczka przed życiem?

Witajcie kochani!

Bardzo się cieszę, że wracam tutaj po wakacjach. Co prawda nie było mnie cały sierpień tutaj, ale to ponieważ wpierw nie miałam internetu w Hiszpanii, a później u babci zepsuł mi się laptop i nic nie mogłam zrobić tylko czekać, aż wrócę do domu. Liczę na to, że zrozumiecie :)

Wracając do sedna, dzisiaj chciałabym poruszyć temat nieco kontrowersyjny, a mianowicie o samobójstwach. Jest to wyjście czy ucieczka od problemów?
Postaram się powiedzieć na ten temat zwięźle, a więc...

Samobójstwo.

Zacznijmy od tego, iż jest to samookaleczenie się czy inaczej ujmując celowe okaleczanie się w celu odebrania sobie życia. Ludzie robią to z różnych powodów i zazwyczaj nie jest to decyzja przemyślana, tylko pod wpływem chwili, czy dramatycznego wydarzenia, które miało wpływ na nas i  na naszą psychikę.
Wynika ono często z poczucia smutku, żalu, które prowadzą do zaburzeń psychicznych, np. depresja.
Takie osoby "poddają" się. Nie chcą dłużej radzić sobie z problemami, więc wybierają najprostszą opcję. Ludzie robią to na wiele sposobów, lecz w dzisiejszej notce nie chcę się odwoływać do sposobów popełniania samobójstwa, lecz jaką okropną rzeczą ono jest.

Jest to moim zdaniem ucieczka przed trudnościami w życiu. Takie osoby uważają, że będzie im łatwiej.
Rozumiem, że samobójstwo to ostateczna decyzja. Osoba chora na depresję czy osoba, która ma inne problemy psychiczne, życiowe potrzebuje przyjaciół i rodziny, ponieważ sobie sama nie poradzi.
Pewnie nie jedna z was ma znajomego czy osobę bardzo wam bliską, która ma kłopoty.
Może osoba, która właśnie czyta ten post ma wahania nastroju i nie wie co zrobić?
Takiej osobie doradzałabym przemyśleć wszystko, poprosić rodzinę o pomoc i się nie poddawać!
W życiu każdego z nas napotkamy trudności. Jest to już zakodowane.
Naszym zadaniem jest przeciwstawienie się im.

Iść dalej, nie odwracać się do tyłu.
Pamiętajmy, że na świcie jest ktoś, kto nas wesprze w każdej sytuacji.

Dziękuję.

Liczę, że mój post trafił do chociaż części z was.